مقتدر مظلوم :: نوای وبلاگ

امام حسن عسکرى علیه السلام به شیعیان خود :

شما را سفارش مى کنم به تقواى الهى و پارسایى در دینتان و کار و کوشش براى خدا و راستگویى و اداى امانت به کسى که امانتى به شما سپرده است ، نیکوکار باشد یا تبهکار ، و سجده طولانى و نیکو همسایه دارى ؛ زیرا محمّد صلی الله علیه و آله براى این امور آمده است. در میان عشیره هایشان ، نماز بخوانید ، در تشییع جنازه هایشان ، شرکت ورزید ، از بیمارانشان ، عیادت کنید ، حقوق آنان ، را بگزارید؛ زیرا هرگاه فردى از شما در دینش ، پارسا و در گفتارش ، راستگو باشد و امانت را ادا کند و با مردم خوشخویى کند ، گفته شود : این شیعه است و این ، مرا شاد مى سازد. از خدا پروا کنید و مایه آراستگى ما باشید ، نه باعث ننگ و زشتى ، هرگونه دوستى را براى ما جلب کنید و هرگونه زشتى را از ما دور سازید ؛ زیرا هر خوبى که در حقّ ما گفته شود ، ما اهل آن هستیم و هر بدى که درباره ما گفته آید ، نه چنانیم . ما را در کتاب خدا ، حقّى است و با رسول خدا ، خویشاوندیم و خداوند ، ما را پاک شمرده است و جز ما ، هر کس چنین ادعایى کند ، دروغ گوست. خدا و مرگ را ، فراوان یاد کنید و بسیار قرآن بخوانید و فراوان بر پیامبر صلی الله علیه و آله  صلوات فرستید ؛ زیرا صلوات بر رسول خدا صلی الله علیه و آله ده ثواب دارد. آن چه را به شما سفارش کردم پاس دارید ، شما را به خدا مى سپارم و بدرودتان مى گویم .🍃

تحف العقول : 487 .

از سه کس ، سه چیز را توقع نداشته باش :

امام حسن عسکری علیه السلام فرمود:💎

از کسى که با او بدرفتارى کرده‏ اى ، توقع صفا و پاکدلى‏ نداشته باش،

و از کسى که به او خیانت کرده‏‌‌اى توقع وفا نداشته باش،

و از کسى که به او بدگمان شده‏‌‌اى ، توقع خیرخواهى نداشته باش.‏

 نزهة الناظر و تنبیه الخاطر: 142

 ایجاد نهضت ها و قیام هاى علیه دستگاه اموى  
- آغاز پیدایش نهضت  
این جریان خیلى عجیب است ، شوخى نیست ؛ جریانى که همیشه اعجاب مرا برمى انگیزد این است : ابا عبدالله در روز عاشورا چنان قدم بر مى دارد که کاءنه آینده روشن یعنى آثار نورانى نهضت خودش را به چشم مى بیند. او شک نداشت که با همین شهید شدن پیروز شد. شک نکرد که روز عاشورا پایان این است که باید هر چه دارد در راه خدا بدهد؛ یعنى پایان کشت است ، و از روز عاشورا آغاز بهره بردارى از این نهضت است . همانگونه که همین طور هم شد. ما مى بینیم که کشته شدن حسین علیه السلام همان ، و پیدا شدن جنبش ها و حرکت ها و همدردى ها و طغیان ها علیه دستگاه اموى همان .
-  .

مرگ در چشم انداز امام حسین (ع)

روز عاشورا چون جنگ شدت گرفت و کار بر حسین علیه السلام بسیار سخت شد، بعضى از اصحاب آن حضرت دیدند برخى از یاران امام در اثر شدت جنگ و با مشاهده بدنهاى قطعه قطعه شده دوستانشان و فرا رسیدن وقت شهادت و جانبازى آنها، رنگ چهره شان دگرگون گشته است و لرزه بر اندام آنان افتاده و ترس دلهایشان فراگرفته است. اما خود سیدالشهدا و تعدادى از خواص یارانش برخلاف آنها هر چه فشار بیشتر، و مرحله شهادت نزدیکتر مى شود رنگ صورتشان درخشنده تر گشته و سکون و آرامش بیشتر مى یابند. بعضى از این شهامت فوق العاده تعجب کرده با امام حسین اشاره کرده، به یکدیگر مى گفتند: به حسین نگاه کنید که ابدا از مرگ و شهادت باکى ندارد
امام حسین   متوجه گفتارشان شده، فرمود:اى بزرگ زادگان قدرى آرام بگیرید! صبر و شکیبایى پیشه کنید! چون مرگ پلى است که شما را از گرفتاریها و سختیها عبور داده و به بهشت هاى پهناور و نعمتهاى جاودانى مى رساند.
و اما براى دشمنانتان پلى است که از قصر به زندان مى رساند. و کدامیک از شما نخواهد از یک زندان به قصر مجلل منتقل گردد.
پدرم از پیامبر (ص)برایم نقل کرد، که مى فرمود: دنیا براى مؤ منان همانند زندان و براى کافران همانند بهشت است .
و مرگ پلى است که مؤ منان را به بهشتشان ، و کافران را به جهنمشان مى رساند. آرى، نه دروغ شنیده ایم و نه دروغ مى گویم .

بحار: ج 6، ص 154 و ج 44، ص 297.

ماهیت نهضت و حادثه عاشورا 

- چهار مرحله قیام  

پس از تاءمل کامل در مدارک تاریخى چنین معلوم مى شود که قیام امام با تهاجم دستگاه حکومت شروع شده و در چهار مرحله مختلف انجام یافته است :
1- از وقتى که آن حضرت از مدینه به مکه هجرت فرمود تا وقتى که به تصمیم ماندن در مکه باقى بود.
2- از وقتى که تصمیم گرفت به کوفه برود تا وقتى که با حر بن یزید ریاحى برخورد کرد.
3- از برخورد با حر بن یزید ریاحى تا شروع جنگ
4- مرحله جنگ .

قال رسول الله صلى الله عليه وآله :

ان لقتل الحسين عليه السلام حراره فى قلوب المؤ منين لا تبرد ابدا .

براى شهادت حسين عليه السلام حرارت و گرمايى در دلهاى مؤ منان است كه هرگز سرد و خاموش نمى شود.

حسين كيست ؟

اين حسين كيست كه نهضت او جاويدان گشت ؟

اين حسين كيست كه پس از گذشت قرنها، مردم از جوشش خون او به جوش مى آيند؟

اين حسين كيست كه عالمى ديوانه اوست ؟

تا قيامت ز قيام تو قيامت برپاست

از قيام تو پيام تو عيان است هنوزهمه

 ماه است محرم، همه جا كرب و بلاست

در جهان موج جهاد تو روان است هنوز

بي حسين بن علي احساس پيري مي كنم

ني كه پيري بلكه احساس حقيري مي كنم

گفت سائل از چه رو محكم به سينه مي زني؟

گفتم از آينه ي دل گردگيري مي كنم

خلائق خاك بر سر جملگي زاري كنيد

محرم ماه خون آمد عزاداري كنيد

ز خاك نينوا فرياد مي خيزد چنين

حسينم يار مي خواهد، وفاداري كنيد

در كلاس عاشقي عباس غوغا مي كند

در دل هر عاشقي عباس مأوا مي كند

هر كسي خواهد رود در مكتب عشق حسين

ثبت نامش را فقط عباس امضا مي كند

قيامت بي حسين غوغا ندارد

شفاعت بي حسين معنا ندارد

حسيني باش كه در محشر نگويند

چرا پرونده ات امضاء ندارد

 درس عاشورا درس زندگيست

درس خوبي وفلاحت، بندگيست

اگر چه اندك است طول وقوعش

هزاران درس داد آن با طلوعش

ماه محرم آمد و دلها گرفته

دلها ز داغ غربت مولا گرفته

ماه حسين بن علي باز آمد از راه

عالم براي داغ او عزا گرفته

اشك ها در چشم و اندوهي به سينه

دلها هواي كربلايش را گرفته

اشكي به پشت پلك هايم جمع گشته

كه گويا انس با عاشورا گرفته

 آيه شماره 61  از سوره مباركه آل عمران

بهترين گواه « روز مباهله »

  فَمَنْ حَآجَّكَ فِيهِ مِن بَعْدِ مَا جَاءكَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْاْ نَدْعُ أَبْنَاءنَا وَأَبْنَاءكُمْ وَنِسَاءنَا

وَنِسَاءكُمْ وَأَنفُسَنَا وأَنفُسَكُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَل لَّعْنَةَ اللّهِ عَلَى الْكَاذِبِينَ 

پس هر كه در اين [باره] پس از دانشى كه تو را [حاصل] آمده با تو محاجه كند بگو بياييد پسرانمان و پسرانتان و زنانمان و

زنانتان و ما خويشان نزديك و شما خويشان نزديك خود را فرا خوانيم سپس مباهله كنيم و لعنت‏خدا را بر دروغگويان قرار دهيم 

اگر انسان ايمان به هدف داشته باشد، حاضر است خود و نزديك‏ترين بستگانش را در معرض خطر قرار دهد. «من بعد ما جائك من العلم»
آخرين برگ برنده و سلاح برنده مؤمن، دعاست. «فقل تعالوا ندع»
فرزند دخترى، همچون فرزند پسرى، فرزند خود انسان است. «ابنائنا» بنابراين امام حسن وامام حسين عليهما السلام فرزندان پيامبرند.
زن و مرد در صحنه‏هاى مختلف دينى، در كنار همديگر مطرحند. «نسائنا»
در دعا، حالات اهل دعا مهم است، نه تعداد آنها. گروه مباهله كننده پنج نفر بيشتر نبودند. «ابنائنا، نسائنا، انفسنا»
علىّ‏بن ابى‏طالب‏عليهما السلام، جان رسول اللَّه‏صلى الله عليه وآله است. «انفسنا»
در مجالس دعا، كودكان را نيز با خود ببريم. «ابنائنا»
اهل‏بيت پيامبرعليهم السلام مستجاب الدعوة هستند. «ابنائنا، نسائنا، انفسنا»
استمداد از غيب، پس از بكارگيرى توانايى‏هاى عادّى است. «نبتهل»
كسى كه منطق و استدلال و معجزه، او را به پذيرش حقّ تسليم نمى‏كند، بايد با او مباهله كرد. «تعالوا... نبتهل»
اگر مؤمنان محكم بايستند، دشمن به دليل باطل بودنش عقب نشينى مى‏كند. «ندع... نبتهل»
استدلال را بايد با استدلال پاسخ داد، ولى مجادله و لجاجت بايد سركوب شود. «لعنة اللّه على الكاذبين»

  برخورد با دشمن ناآگاه  
هنگامى كه اهل بيت امام حسين را به عنوان اسير وارد شهر شام كردند و در بين ايشان حضرت سجّاد نيز با حالتى ناجور و دلخراش حضور داشت ، مردم شام با تبليغات سوئى كه توسّط مامورين يزيد لعنة اللّه عليه شده بود، با شادمانى و سرور براى استقبال از اسيران آمده بودند.
در بين مردم پيرمردى بود، جلو آمد و گفت: شكر خداى را كه مردان شما را كشت و آتش فتنه خاموش شد؛ و سپس به آن عزيزان دل شكسته ، بسيار دشنام و ناسزا گفت .
امام در همان وضعيّتى كه بود، فرمود: اى پيرمرد! آنچه تو گفتى ، من گوش كردم و چيزى نگفتم تا آن كه سخن تو تمام شد؛ و آنچه خواستى گفتى ، اكنون ساكت باش تا من نيز سخنى گويم .
پيرمرد گفت : آنچه مى خواهى بيان كن .
حضرت فرمود: آيا قرآن خوانده اى ؟
پيرمرد گفت : آرى . حضرت فرمود: اين آيه قرآن را نيز خوانده اى :
« قُلْ لا اسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ اَجْرا إلاّ الْمَوَدَّةَ فى الْقُرْبى » يعنى ؛ من از شما پاداشى به جز مودّت و دوستى اهل بيتم را نمى خواهم .
پيرمرد پاسخ داد: آرى، آن را خونده ام .
امام سجّاد فرمود: ما اهل بيت - قُربى - هستيم ؛ ادامه دارد ....

و آيا اين آيه قرآن را «وَآتِ ذَا القُرْبى حَقَّهُ» ؛ حق و شئون اهل بيت را پرداخت و رعايت نمائيد، خوانده اى ؟
پيرمرد نيز گفت : آرى ، آن را هم خونده ام . حضرت فرمود: به راستى كه آن افراد، ما هستيم ؛ پس حقّ ما چگونه بايد رعايت گردد.
پيرمرد شامى گفت : آيا واقعا شما همان ها هستيد؟
حضرت فرمود: بلى ؛ و سپس افزود: آيا اين آيه قرآن را « وَاعْلَمُوا انَّما غَنِمْتُمْ مِنْ شَيْى ءٍ فَإ نَّ لِلّهِ خُمُسَهُ وَلِلرَّسُولِ وَلِذِى الْقُرْبى» ؛ آنچه از غنائم و منافع را كه به دست مى آوريد، بايد يك پنجم آن را - به عنوان خمس - تحويل رسول خدا واهل بيتش دهيد، را خوانده اى ؟
پيرمرد گفت : بلى .
آن گاه امام فرمود: ما اهل بيت رسول خدا هستيم ، و آيا اين آيه قرآن را « إ نَّما يُريدُ اللّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ اءهْلَ الْبَيْتِ وَيُطَهِّرَكُمْ تَطْهيرا» يعنى ؛ خداوند شما اهل بيت را از هر نوع گناه و آلودگى پاك و منزّه گردانده است ، را نيز خوانده اى
در اين حال پيرمرد شامى دست هاى خود را به سوى آسمان بلند كرد و گفت : خداوندا به تو پناه مى برم ، خدايا توبه كردم ، سال ها است كه قرآن مى خوانده ام و اين چنين درك نمى كردم وامروز هدايت گشتم .

احتجاج مرحوم طبرسى : ج 2، ص 120، ح 172.

  آثار دوستي اهل بيت

:  
حُبُّنا أهلَ البَيتِ يُكَفِّرُ الذُّنوبَ ، ويُضاعِفُ الحَسَناتِ .

  دوست داشتن ما اهل بيت ، گناهان را پاك مى كند و حسنات را دو چندان مى سازد.

   ارشاد القلوب ،ج2،ص153

فرازي از دعاي غرفه

اَلْحَمْدُ لِلّهِ الَّذى لَيْسَ لِقَضآئِهِ دافِعٌ وَلا لِعَطائِهِ مانِعٌ وَلا كَصُنْعِهِ

ستايش خاص خدايى است كه نيست براى قضا و حكمش جلوگيرى و نه براى عطا و بخششش مانعى و نه مانند ساخته اش

صُنْعُ صانِعٍ وَهُوَ الْجَوادُ الْواسِعُ فَطَرَ اَجْناسَ الْبَدائِعِ واَتْقَنَ

ساخته هيچ سازنده اى و او است بخشنده وسعت ده كه آفريد انواع گوناگون پديده ها را و

بِحِكْمَتِهِ الصَّنائِعَ لا تَخْفى عَلَيْهِ الطَّلايِعُ وَلا تَضيعُ عِنْدَهُ الْوَدائِعُ

به حكمت خويش محكم ساخت مصنوعات را طلايه ها(ى عالم وجود) بر او مخفى نيست و امانتها در نزد او ضايع نشود

جازى كُلِّ صانِعٍ وَرائِشُ كُلِّ قانعٍ وَراحِمُ كُلِّ ضارِعٍ وَمُنْزِلُ

پاداش دهنده عمل هر سازنده و سامان دهنده زندگى هر قناعت پيشه و مهربان نسبت به هر نالان ، فروفرستنده

الْمَنافِعِ وَالْكِتابِ الْجامِعِ بِالنُّورِ السّاطِعِ وَ هُوَ لِلدَّعَواتِ سامِعٌ

هر سود و بهره و آن كتاب جامع كه فرستادش بوسيله نور آن نور درخشان و او است كه دعاها را شنواست

وَلِلْكُرُباتِ دافِعٌ وَلِلدَّرَجاتِ رافِعٌ وَلِلْجَبابِرَةِ قامِعٌ فَلا اِلهَ غَيْرُهُ وَلا

و گرفتاريها را برطرف كند و درجات را بالا برد و گردنكشان را ريشه كن سازد پس معبودى جز او نيست و

شَىْءَ يَعْدِلُهُ وَلَيْسَ كَمِثْلِهِ شَىْءٌ وَهُوَ السَّميعُ الْبَصيرُاللَّطيفُ الْخَبيرُ

چيزى با او برابرى نكند و چيزى همانندش نيست و او شنوا است و بينا و دقيق و آگاه

وَهُوَ عَلى كُلِّشَىْءٍ قَديرٌ

و او بر هرچيز توانا است

تسبيحات حضرت رسول صَلَّى اللَّهِ عَلِيهِ وَاله در روز عرفه

پس فرموده بخوان اين تسبيحات را كه مروى از حضرت رسول صَلَّى اللَّهِ عَلِيهِ وَ اله

است و سيّد بن طاوُس در اقبال ذكر فرموده :

سُبْحانَ الَّذى فِى السَّمآءِ عَرْشُهُ سُبْحانَ الَّذى فِى الاَْرْضِ حُكْمُهُ

منزه است خدايى كه در آسمان است عرش او منزه است خدايى كه در زمين است فرمان و حكمش

سُبْحانَ الَّذى فِى الْقُبوُرِ قَضآؤُهُ سُبْحانَ الَّذى فِى الْبَحْرِ سَبيلُهُ

منزه است خدايى كه در گورها قضا و فرمانش جارى است منزه است خدايى كه در دريا راه دارد

سُبْحانَ الَّذى فِى النّارِ سُلْطانُهُ سُبْحانَ الَّذى فِى الْجَنَّةِ رَحْمَتُهُ

منزه است خدايى كه در آتش دوزخ سلطنتش موجود است منزه است خدايى كه در بهشت رحمت او است

سُبْحانَ الَّذى فِى الْقِيمَةِ عَدْلُهُ سُبْحانَ الَّذى رَفَعَ السَّمآءَ سُبْحانَ

منزه است خدايى كه در قيامت عدل و دادش برپا است منزه است خدايى كه آسمان را بالا برد منزه است خدايى

الَّذى بَسَطَ الاْرْضَ سُبْحانَ الَّذى لا مَلْجَاَ وَلا مَنْجا مِنْهُ اِلاّ اِلَيْهِ پس

كه زمين را گسترد منزه است خدايى كه ملجا و پناهى از او نيست جز بسوى خودش * *

بگو سُبْحانَ اللّهِ وَالْحَمْدُ لِلّهِ وَلا اِلهَ اِلا اللّهُ وَاللّهُ اَكْبَرُ صد مرتبه

* * منزه است خدا و حمد از آن خدا است و معبودى جز خدا نيست و خدا بزرگتر از توصيف است

روز عرفه، روز شناخت است، عرفه روزي است كه خداي سبحان بندگان خود را به عبادت و اطاعت خويش فرا مي‌خواند و خوان كرم و احسان و لطف خود را براي آنان مي‌گسترد و درهاي مغفرت و بخشش و رحمتش را بر روي بندگانش مي‌گشايد.

امام سجاد(ع) در روز عرفه خطاب به سائلي كه از مردم تقاضاي كمك مى‎كرد، فرمود: واى بر تو! آيا در اين روز از غير خدا تقاضا مى‎كنى؟ حال آنكه در اين روز اميد مى‎رود كه بچه‎هاى در شكم هم از فضل خدا بي‌نصيب نمانند و سعيد شوند.

حاجيان جمعند دورهم همه

پس كجا رفته حسين فاطمه

حاجيان رفتند يكسر در منا

پس چرا اورفته سوي كربلا

او به جاي مور سر سر مي دهد

قاسم و عباس و اكبر مي دهد

سعي حج او صفا با خنجر است

مروه اش قبر علي اصغر است

  حركت براي اصلاح

امام حسين (ع)

اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا اَبا عَبْدِ اللَّهِ اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يَابْنَ رَسُولِ اللَّهِ اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يَابْنَ اَميرِالْمُؤْمِنينَ

وَابْنَ سَيِّدِ الْوَصِيّينَ اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يَابْنَ فاطِمَةَ سَيِّدَةِ نِساءِ الْعالَمينَ اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا ثارَ اللَّهِ

وَابْنَ ثارِهِ وَالْوِتْرَ الْمَوْتُورَ اَلسَّلامُ عَلَيْكَ وَ عَلَى الْاَرْواحِ الَّتى حَلَّتْ بِفِنائِكَ عَلَيْكُمْ مِنّى جَميعاً

سَلامُ اللَّهِ اَبَداً ما بَقيتُ وَ بَقِىَ اللَّيْلُ وَالنَّهارُ يا اَبا عَبْدِ اللَّهِ لَقَدْ عَظُمَتِ الرَّزِيَّةُ وَ جَلَّتْ وَ

عَظُمَتِ الْمُصيبَةُ بِكَ عَلَيْنا وَ عَلى جَميعِ اَهْلِ الْاِسْلامِ وَ جَلَّتْ وَ عَظُمَتْ مُصيبَتُكَ فِى

السَّمواتِ عَلى جَميعِ اَهْلِ السَّمواتِ فَلَعَنَ اللَّهُ اُمَّةً اَسَّسَتْ اَساسَ الظُّلْمِ وَالْجَوْرِ عَلَيْكُمْ

اَهْلَ الْبَيْتِ ولَعَنَ اللَّهُ اُمَّةً دَفَعَتْكُمْ عَنْ مَقامِكُمْ وَ اَزالَتْكُمْ عَنْ مَراتِبِكُمُ الَّتى رَتَّبَكُمُ اللَّهُ فيها.

سلام بر تو اى ابا عبد اللَّه؛ سلام بر تو اى فرزند رسول خدا؛ سلام بر تو اى فرزند امير المؤمنين و اى فرزند سيّد اوصيا؛ سلام بر تو اى فرزندفاطمه زهرا سيّده زنان اهل عالم؛ سلام بر تو اى كسى كه از خون پاك تو و پدر بزرگوارت خدا انتقام مى‏كشد؛ و از ظلم و ستم وارد بر تو دادخواهى مى‏كند. سلام بر تو و بر ارواح پاكى كه در حرم مطهرت با تو مدفون شدند.بر جميع شما تا ابد از من درود و تحيت و سلام خدا باد. تا ليل و نهار در جهان بر قرار است. اى ابا عبد اللَّه همانا تعزيتت (در عالم) بزرگ و مصيبتت درجهان بر ما شيعيان و تمام اهل اسلام سخت و عظيم و ناگوار و دشوار بود. و تحمل آن مصيبت بزرگ در آسمانها برجميع اهل سموات نيز سخت و دشوار بود. پس خدا لعنت كند امتى كه اساس ظلم و ستم را بر شما اهل بيت رسول بنياد كردند و خدا لعنت كند امتى را كه شما را از مقام و مرتبه (خلافت) خود منع كردند و رتبه‏ هايى كه خدا مخصوص به شما گردانيده بود، از شما گرفتند.